Groupies, ანუ სექსი და როკ-ენ-როლი

ავტორი: ERM0NIA

ჰიპების დროიდან, როცა სექსუალური რევოლუცია მოხდა და თავისუფალი სიყვარულისკენ მოწოდებები არა მარტო მუსიკალური სცენიდან ისმოდა, ძალიან მომრავლდნენ გრუპიები (groupie), ანუ ცნობილ მუსიკოსთა თაყვანისმცემელი სუსტი სქესის წარმომადგენლები. რა საბოლოო მიზანიც არ უნდა ჰქონოდა გრუპის, მისი სექსუალური მომსახურეობა მთავარ საბაზრო მოთხოვნილებად რჩებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ ამის საფასური ხშირად შეურაცხმყოფელად დაბალი იყო. თავის დროზე ლოს-ანჯელესელი შერი ქუჩებში მარტოკა დასეირნობდა და ძვირადღირებული სასტუმროების აივნებზე გადმომდგარ გრძელთმიან ბიჭებს ათვალიერებდა. თუ ვინმე მოეწონებოდა, მისი ოთახის ნომერს იგებდა და სავიზიტო ბარათს უგზავნიდა წარწერით: „ძალიან მსურხარ“ ან, უბრალოდ, „მოდი, ვიჟიმაოთ“. ერთმა გრუპიმ მიკ ჯაგერს ასეთი მოკლე ბარათი გაუგზავნა: „სცენაზე მაგარი ხარ, მანახე როგორი ხარ საწოლში“, ბოლოში მისი ტელეფონის ნომერი და მისამართი იყო მიწერილი. გრუპიები საკუთარი კერპების გულის (და არა მარტო გულის) მოსაგებად და ყურადღების მისაქცევად ათასგვარ ხერხს მიმართავდნენ: უგზავნიდნენ ქვედა საცვლებსა და სასიყვარულო წერილებს, ვერტმფრენებსაც კი ქირაობდნენ, რომ მათი სათაყვანებელი მუსიკოსის ან ჯგუფის ვილის ეზოში ჩაფრენილიყვნენ.

„ლედ ზეპელინელი“ ჯიმი პეიჯი გრუპიებზე ამბობდა: „ისინი შენს ირგვლივ ბუზებივით ირევიან, იღებენ მაცდურ პოზებს, ყველანაირად ცდილობენ ყურადღების მიპყრობას, მაგრამ საკმარისია, ერთხელ მაინც დაუყვავო, იმწამსვე აბრეშუმს ემსგავსებიან“. გრუპის არსებობის აზრი მის ადვილად ხელმისაწვდომობაში და სექსუალურ მომსახურეობაში მდგომარეობს. პრინციპში გრუპი ნებაყოფლობითი მონაა, რადგან ძალიან იოლია მისი დამცირება. ნაწილობრივ ამიტომაც ორალური სექსი („blow job“, „giving head“, „cocksucking“), რომელიც ასე გავრცელებული იყო გრუპებთან ურთიერთობებისას, მათ ადვილად დამორჩილებაზე მეტყველებდა. ამავე დროს, ამ ხერხით ცდილობდნენ თავიდან აეცილებინათ რაიმე გადამდები დაავადება.
ბრიტანული ჯგუფის, ELO-ს დრამერი ბივ ბივენი ორეგონის შტატის ქალაქ სალემის ოტელის ბარში მომხდარ შემთხვევას იხსენებდა, სადაც ჯგუფის წევრები ერთ-ერთი კონცერტის შემდეგ ისვენებდნენ. მათ გარდა ბარში მხოლოდ მოწყენილი ბარმენი და დაქირავებული პიანისტი იყო, რომელიც შლიაგერების სტანდარტულ კომპილაციას უკრავდა. ამ დროს 4 ახალგაზრდა გოგონა შემოვიდა, რომელთა საქმიანობაც ეჭვს არ იწვევდა. ისინი ძლიერ თვითდაჯერებულად იქცეოდნენ. წინამძღოლიც კი ჰყავდათ, ვინმე პენი, რომელიც მუსიკოსებს ასე წარუდგა: „ძვირფასებო, ჩვენ გვქვია „Flying Garter Girls“ („მფრინავი წვივსაკრავების გოგონები“) და მე ვხელმძღვანელობ ამ მხარის ორალური სექსის საუკეთესო აკადემიას“. ამის შემდეგ პენი და მისი „რაზმი“ შეეცადა ამ სიტყვების ჭეშმარიტებაში მუსიკოსების დარწმუნებას. პენიმ და მის მემფისმა ორი მუსიკოსი საცეკვაოდ გამოიწვიეს, ხოლო შერილი და სინდი-ლუ იატაგზე გაგორდნენ და ერთმანეთის კოცნა დაიწყეს. ეს საქციელი პენიმ ასე განმარტა: „ჩვენ ბისექსუალები ვართ და ერთმანეთთან სექსიც გვეკაიფება“.
გრუპი აიტანს ყველაფერს: ვუაერიზმს, ჯგუფურ სექსს, მსუბუქ სადიზმსაც კი. მისი ამოცანაა როკ-ვარსკვლავის სექსუალური დაკმაყოფილების რაც შეიძლება ფართო სპექტრი წარმოაჩინოს – საყოფაცხოვრებო მომსახურეობით დაწყებული, ბორდელით დამთავრებული. ეს ყველაფერი კი უმაღლეს სტანდარტებს შეესაბამება. რა თქმა უნდა, ამ ყველაფრის შედეგად „უკანონო შვილებიც“ იბადებიან. ამბობენ, რომ „როლინგ სტოუნზის“ გარდაცვლილი წევრი, ბრაიან ჯონსი 6 შვილის მამა იყო. ჯიმი ჰენდრიქსსაც, რომელმაც გრუპიებს სახელიც კი მოუგონა – „Band Aids“ (სიტყვათა თამაშია: band-aid – სახვევი და band aid – „ჯგუფის დახმარება“), სიკვდილის შემდეგ აურაცხელი ბავშვი დარჩა. მას სიცოცხლეშივე მოუწია სასამართლოებში სირბილი, რათა რომელიმე უკანონო ბავშვის შვილად აყვანა-არაყვანის საქმეები გადაეწყვიტა. 1980 წელს ბერლინის მკვიდრმა, ერიკა ჰიუბერსმა განაცხადა, რომ მას პოლ მაკარტნისგან 17 წლის გოგონა ჰყავდა, რომელიც თითქოს იმ პერიოდში ჩაისახა, როცა „ბითლზები“ ჰამბურგის კლუბებში უკრავდნენ. „მომკალით და არ მახსოვს ეს ქალი!“ – ამტკიცებდა მაკარტნი. მარშა ჰანტმა კი სასამართლოს დახმარებით აიძულა მიკი ჯაგერი მისი შვილის მამობა ეღიარებინა.

იხილე გაგრძელება>>>anarekly.blogspot.com