კიდევ ერთხელ ქალიშვილების და ბოზების შესახებ

ავტორი – lobzhanidze

ორიოდე თვის წინ ერთ ვიდეო გამოკითხვას ვუყურე. ყველაზე საინტერესო რესპოდენტი ამ გამოკითხვაში ერთი ახალგაზრდა კაცი აღმოჩნდა. პირველ კითხვაზე, რომელიც შემდეგნაირად ჟღერდა “უნდა არსებობდეს თუ არა საქართველოში ქალიშვილობის ინსტიტუტი?” მან შემდეგნაირად უპასუხა: “არა!” მოკლედ, ეს ახალგაზრდა ბიჭი მაჩო აღმოჩნდა, ოღონდ ისიც გამოჩნდა, რომ მაჩო ელემენტარული ლოგიკისაგან საკმაოდ შორს იყო, რადგანაც შემდეგ შეკითხვაზე, რომელიც დაახლოებით შემდეგი შინაარსის იყო: “მოიყვანდი თუ არა არაქალიშვილს ცოლად?” მან შოკის მომგვრელი და საოცარი (წინა პასუხის გათვალისწინებით) პასუხი გასცა: “არა!”. როგორც ერთი ბუმბერაზი კლასიკოსი იტყოდა: “სასაცილოა, სატირალი, რომ არ იყოს”.

მოკლედ, ჩვენ ქალიშვილობაზე ჩვენებური წარმოდგენა გვაქვს, არ გვინდა ქალიშვილები, მაგრამ თან გვინდა, გვინდა (მამაკაცებს), რომ ბევრი სექსი გვქონდეს, მაგრამ არა ჩვენ ცოლებთან (ბავშვის გულისა, თორემ ისე როგორ ვაკადროთ). მოკლედ, ალბათ გვინდა, რომ მოსკოვში ბილეთი ისევ 20 რუბლი ღირდეს, სახლში კი ფქვილ ამოვლებული ხელებით ქართველი დიასახლისი გვხვდებოდეს. საერთოდ, ამ თემაზე საუბრისას ხშირად დამისვია შეკითხვა: “ვისი ბრალია მაინც უფრო, კაცების თუ ქალების?”. ვფიქრობ ორივე სქესის წვლილი ამ შემთხვევაში თანაბარმნიშვნელოვანია. მარტო ქალების ნება, რომ იყოს დარწმუნებუი ვარ გათხოვებამდე ვერცერთი გაქაჩავდა, ამ მხრივ ქალებს ეშინიათ, რომ ქართველი მამაკაცი (მნიშვნელოვანი ნაწილი მაინც) მათ არასდროს მოიყვანს ცოლად თუ მას მანამდე სხვა პარტნიორი ჰყავდა, ამიტომაც ბევრი თავს იკავებს – ამ შემთხვევაში კაცის ბრალეულობა სახეზეა. მეორეს მხრივ ქართველი ქალები უფრო თამამები, რომ იყვნენ იმავე ქართველ მამაკაცს სხვა ალტერნატივა არ ექნებოდა და შესაბამისად ცოლიც ზოგიერთ შემთხვევაში არა ქალიშვილი აღმოჩნდებოდა.

ქალიშვილობის ინსტიტუტის თემა საქართველოში წლების განმავლობაშია აქტუალური და თითქოს რაღაც ავტონომიითაც კი სარგებლობს, თუმცა აღსანიშნავია, რომ ეს პრობლემა ცალკე აღებულად არ არსებობს და მჭიდროდაა დაკავშირებული სხვა მნიშვნელოვან საკითხებთან. მაგალითისათვის, ქალიშვილობის ინსტიტუტი იწვევს იმას, რომ ქართველი მამაკაცების დიდი ნაწილი ე.წ. ბორდელებს სტუმრობს. ჩემი ნაცნობი ახალგაზრდების უმრავლესობამ ვაჟიშვილობა, სწორედ რომ ასეთ დაწესებულებაში დაკარგა. მონაყოლიდან ვიცი, რომ პირველად ძალიან ეშინოდათ და ბორდელს უფრო სტომატოლოგირ კაბინეტს ამგავსებდნენ ვიდრე სიყვარულის ტაძარს. რომანტიულია, არა? არადა საზღვარგარეთ ე.წ. ბოზებში სასოწარკვეთილი, ასაკში შესული მამაკაცები დადიან, რომლებსაც ფულის გარდა არავითარი შნო არ გააჩნიათ ქალის შესაბმელად. მათაც ეხმარებიან. საქართველოში კი ძირითადი კონტიგენტს ახალგაზრდა ჯანმრთელი კაცები წარმოადგენენ.

ამ წერილის ბოლოს მივხვდი, რომ ის მაჩო სავარაუდოთ ბოზებს გულისხმობდა, ანუ იმის თქმა უნდოდა, რომ ბოზებში, ანუ იმ ქალებში რომლებსაც ფულს იხდის ქალიშვილობის ინსტიტუტი დაუშვებელია და არავითარ შემთხვევაში ჩვენი მაჩო არ გულისხმობდა თავის მომავალ ცოლს, აბა როგორ შეიძლება ცოლთან იმით დაკავდე რისთვისაც სხვა შემთხვევებში ფულს იხდი?!

წყარო>>>lobzhanidze.wordpress.com