ავტორი: vasasi
იდეა ”პრაიმ-ტაიმს” ეკუთვნის. არა, მაპატიეთ, იდეის ავტორები ბრიტანელები არიან, რომლებმაც წითელი ყაყაჩოების ფორმის სამკერდე ნიშნები, ომში დაღუპული ბრიტანელი ჯარისკაცების ხსოვნისათვის დაამზადეს. მას შემდეგ, ომის წლისთავზე ერთი დღით ყველა იკეთებს, მათი გაყიდვიდან შემოსული თანხა კი ომის ვეტერანებს ხმარდება.
რაიმე ახლის მოფიქრება ძალიან ძნელია. მით უმეტეს, XXI საუკუნეში. ამიტომაც ხშირად გვხვდება თემების გადამღერებები. ასეა ლიტერატურაში, კინოში, თეატრში, პოლიტიკაშიც კი. სამწუხარო ისაა, რომ ეს ყველაფერი საქართველომდე მოგვიანებით აღწევს. მაგალითად, ნიუ-იორკის ცნობილი სლოგანიც კმარა (I 
New York), რომელიც (თუ ზუსტად მახსოვს) გასული საუკუნის 80-იან წლებში შეიქმნა და მერე მთელმა მსოფლიომ ცალ-ცალკე გადმოამღერა. გამონაკლისები არც ჩვენ ვყოფილვართ: თითოეული მანქანის საქარე მინა ამაყად გვამცნობს, რომ მის პატრონს თბილისი!..
ყაყაჩოების მიმართ მე პროტესტი მაქვს შემდეგი მიზეზების გამო:… >>> იხილე გაგრძელება >>>www.vasassi.com
ავტორი : vasasi
მოგეხსენებათ, რომ ყოველ ორშაბათს ისევე, როგორც ყოველ ხუთშაბათს, ერთ-ერთ ყვითელ ჟურნალს ვყიდულობ. ორივე შემთხვევაში მიზეზი, რა თქმა უნდა, წიგნია. მაგრამ ამას წინათ, სამსახურიდან დაბრუნებულმა გადავწყვიტე, ცოტა გავრთობილიყავი და ჟურნალის გარეკანზე ვინც მეცნო (არცთუ ბევრი), მათ ინტერვიუებს გავეცანი.
პირველი ვინც თვალში მომხვდა, ჯაბა ქარსელაძე და ნანკა კალატოზიშვილის ერთობლივი ინტერვიუ იყო. გადავშალე და, ფრიად ვისიამოვნე. ეს პოსტი სწორედ ჩემი ხალისიანი განწყობის თქვენთვის გადმოცემას ეძღვნება. მაშ ასე:
ჟურნალისტი: როგორი წარმოგიდგენიათ ჯაბა სკანდალური გადაცემის წამყვანად?
ჯაბა: ძალიან მინდოდა ”ინტუიციის” წაყვანა, მაგრამ ქასთინგზე არ დამიძახეს. საოცრებებს ვაკეთებდი, ბევრს ვიმაიმუნებდი.
ვასასი: იმედია, ”იმედის” კრეატიული ჯგუფი მოინანიებს ჯაბას წინაშე მსგავს დანაშაულს იმით, რომ უახლოეს მომავალში რომელიმე ამერიკული ტ/კ-საგან ნაყიდი შოუს წამყვანად დანიშნავენ. გადაცემას ერქმევა საოცრად ჭკვიანი მაიმუნები. სწორედ აქ დახარჯავს თავის ინტელექტუალურ პოტენციალს ჯაბა ქარსელაძე.
ჯაბა: გათვალვის არ მეშინია, გიშერი მკიდია გულზე.
ვასასი: ჯაბუნას სტუდენტებო, თქვენს ლექტორს მანამდე ვერაფერს მოსჭამთ, სანამ გულის მარცხენა პარკუჭთან ელეგანტურად მბზინავ გიშერს არ მოპარავთ. მერე მოკვდავი გახდება.
ჯაბა: სხვათაშორის, ძალიან მახვილი ყური მაქვს. შემიძლია, ტელეფონზე ვილაპარაკო და ამის პარალელურად ორი სხვადასხვა ადამიანის ლაპარაკიც მესმოდეს. ჩემი ერთ-ერთი ოცნება საიდუმლო ორგანიზაციაში მუშაობა იყო.
ვასასი: ვაგლახ, რომ ამ ფრაზის მიხედვით, მე და ჯაბას>>>გაგრძელება იხილეთ აქ http://tamok-vasasi.blogspot.com
ავტორი: vasasi
ჟორჟოლიანმა, მიშას ფლოსტების, ტრუსიკისა და ხალათის შესახებ გაიგებთ ჩემს შოუშიო და, მეც მოკვდავი ვარ, დამაინტერესა.
ცხრა საათზე არა, ოდნავ გვიან გადავრთე და იმ მომენტს მივუსწარი, საკუთარი შოუს გასაკრიტიკებლად ნანუკამ ზაზა შენგელია რომ მოიწვია. ზაზამ სთქუა:
- შენ მაყურებელს შესთავაზე სინთეზი, აგრესიული და გამბედავი ჟურნალისტიდან, ასეთად იქეცი როგორიც ხარ და გამოგივიდა;
- მეტყველების ლაფსუსებს რაც შეეხება, სულ მგონია, რომ როცა გეშლება, სპეციალურად აკეთებ, რომ უფრო ბუნებრივი იყო (ანუ, ნანუკა ღადაობს, თორემ მანანა ბერიკაშვილზე მაგარია სინამდვილეში);
- შენ მაყურებელს იზიდავ, რადგან ხარ უფრო თანამედროვე და ბუნებრივი (კედები ყველას გვაცვია).
აქ ნანუკამ შენიშნა, კრიტიკისთვის მოვიწვიე და შემქები მომიყვანიაო. შენგელიამ ოდნავ ნირწამხდარმა განაგრძო:
- შენ დაამკვირდე ფორმა, რომ ხარ შინაურული. შენი გადაცემა შეიძლება დაუმუშავებელია, მაგრამ კარგი და ნამდვილი;
- შენი შოუ არ არის ელენის შოუს კოპირება. ამერიკაში სულ ასე აკეთებენ იმიტომ, რომ ფორმატი ესაა და რა ქნან (საცოდავი ამერიკელები)?!
- იცი, 60-70-იანი წლების იტალიაში ჩამოყალიბდა ტელევიზორის მასობრივი ყურების კულტურა. შენმა გადაცემამ ხალხი ამ ეპოქაში დააბრუნა(სულ მეგონა, საბჭოთა კავშირში ვბრუნდებოდით და თურმე, ნეორეალიზმის პერიოდის იტალიაში დავბრუნებულვართ);
- შენ შემოგევლე, შენი ჭირიმე, შენ გაიხარე, იდღეგრძელე და გამრავლდი (ზაზამ წარმოსახვითი ნათალი ჭიქა მოიყუდა, რომელსაც ქარვისფერი ღვინო წვეთებად გაუვიდა და იდაყვის ბოლოს ობლად დაეკიდა).
ჟორჟოლიანს ესიამოვნა და სთქუა >>> იხილე გაგრძელება >>> tamok-vasasi.blogspot.com
ავტორი: vasasi
… ვიცი, რომ ცუდი ვარ.
ცუდი კი არა, ფინთი, მაგრამ რომ არ დავწერო, არ შემიძლია.
კომპიუტერები თუ არა, ტელევიზორები ყველას გვაქვს. ჰხოდა, ჩვენს ტელევიზორებში სულ რამდენიმე დღის წინ, მგზავრების ახალი კლიპი დატრიალდა, რომელიც ეძღვნება..
არა, რა მსოფლიო ჩემპიონატს..
ჰხა? ს-ზე რომ იწყება და ი-ზე რომ მთავრდება? რა სისულელეა, სიდედრზე ოთარ რამიშვილი მღერის.
რას ამბობთ, რა კატას, თანაც ველურს?
მეგობრებო, ეს სიმღერა ”პროფილს” ეძღვნება.
კლიპი მშვენიერია, სადღაც მთის წვერზე გადაღებული, ყვითელი, თეთრები და ა.შ. თავიდან რომ ვნახე, მაიჩკა ვერ ვიცანი, მაგრამ მეორედ, მესამედ, მეოთხედ და ბოლოში რომ უცებ ”პროფილის” ლოგო ამოლივლივდა წმინდანის შარავანდედივით, მეთქი, ვაა.
მიუხედავად იმისა, რომ ერთ-ერთ წინა პოსტის შემდეგ გადავწყვიტე, კარაქიანი კარაქის პრინციპით ვწერო, ამ შემთხვევაში უარს ვამბობ გადაწყვეტილებაზე.
უფრო სწორად, არ ვიცი რა დავწერო, უკვე იმდენი ითქვა, დაიწერა თუ აღინიშნა მაიკოსა და მის საავტორო გადაცემაზე.
ამიტომ, ამ კლიპს უკომენტაროდ დავტოვებ. თავად ფაქტი, რომ საქართველოში (ამ ეტაპზე) ყველაზე პოპულარული ჯგუფი ისეთ გადაცემას უძღვნის სიმღერასა და კლიპს, როგორიც ”პროფილია”, ყველაფერს ამბობს.
გირჩევთ, რომ ვისაც არ გინახავთ, ნახოთ კლიპი და თქვენ იხილავთ მაიას თეთრ კაბაში (სხვათაშორის, ავთოს მას შემდეგ შეაკერინა, რაც მაკა ასათიანს ეცვა ”პროფილში”, since then მაიკოს ეს კაბა გაუხდელად აცვია), გვირილების გვირგვინს, მის მორცხვსა და უმანკოებით აღსავსე პროფილს, ასევე ”მგზავრებს” თეთრ პერანგებში, უაღრესად პლატონურ-უიმედოდ შეყვარებული მზერით.
მე მაინტერესებს, რას ნიშნავს ეს…. იხილეთ ვრცლად>>>> tamok-vasasi.blogspot.com
ავტორი: vasasi
ჰილარი კლინტონი საქართველოშია! მთელი დღის მანძილზე, ქართულ საინფორმაციო საშუალებებში ამის გარდა ვერაფერს მოისმენდით. საქართველოში დრო გაჩერდა.
ჰილარი კლინტონი წავიდა! წავიდა, მაგრამ დატოვა სამმილიონიანი ეგზალტირებული მასა ადამიანებისა.
ოფიციალური ინფორმაციით, კლინტონი მხოლოდ იმისათვის ეწვია საქართველოს, რომ კიდევ ერთხელ დაეჭირა მხარი ჩვენი ქვეყნის სუვერენიტეტისათვის (ხელი ასწიეთ, ვისაც გჯერათ, რომ მხოლოდ ამისათვის დაგვათვალიერა). მანამდე კი..
...აღფრთოვანებული ჟურნალისტები:
- ქალ ლიდერებთან (მე ამ ტერმინის აზრს ვერ ვხვდები ისევე, როგორც ეპითეტ ”ზანგს”) შეხვედრისას ჰილარიმ თავის სიტყვაში თამარ მეფე ახსენა. მან უფრო მეტი იცის, ვიდრე ამერიკელმა ჟურნალისტებმა. აღფრთოვანებული მდედრი ლიდერები ტაშს უკრავენ საქართველოს ისტორიის ასე ღრმად მცოდნე კლინტონს. სახე ერთიანად გაბადვრიათ.
- პრეზიდენტთან ერთად, ჰილარიმ შარდ(მდ)ენზე გაიარა და თეთრი, ნახევრად მშრალი ღვინო დალია, რესტორნის ბედნიერმა მფლობელმა კი სამლიტრიანი ბოთლი აჩუქა და დედა დააფიცა, რომ შვილის ქორწილში გახსნის. ჰო, ბოთლს ბილ და ჰილარი კლინტონებისადმი მიძღვნილი წარწერა ამშვენებდა, ერთიც ვნახოთ და, თვითმფრინავში ვინმეს სომხურ კონიაკში აერიოს.
- ჰილარი შარდ(მდ)ენზე მსხდომ ახალგაზრდებს გაესაუბრა.
ჰხო, ჰილარი თავისუფლად დასეირნობს ძველ უბანში, ყოველი ბუჩქისა და კუნჭულის უკან სულაც არ ზის FBI-ს ხალხი. ის გოგონებიც სრულიად შემთხვევიღ ისხდნენ
შარდ(მდ)ენზე, აი ისე რა.. ეწეოდნენ, ლარიან ყავას 25 ლარად აგემოვნებდნენ, ბიჭებს განიხილავდნენ და უცებ ჰილარი არ მოკუსკუსებს?
ინტერვიუები ბედნიერ ქალიშვილებთან:
- რას გრძნობთ?
- ვაიმე, რა საყვარელი ქალბატონია, ის ღვინით გაგვიმასპინძლდა. ეიფორიაში ვართ. რა თბილია..
სიტყვა ”თბილს”, ქართველი ჟურნალისტები, თითო ჩართვაში 35463-ჯერ ახსენებდნენ. მათ, ეტყობა, ამერიკულ ედიკეტზე არაფერი სმენიათ…
ავტორი – vasasi
1981 წლის 13 მაისი.
თასების თასის ფინალი.
”კარლცაისი” - ”დინამო” 2-1
მას შემდეგ აღვნიშნავთ ამ გამარჯვების პირველ, მეორე, მეათე, 25-ე წლისთავს.
აი, წელსაც აღვნიშნეთ - ამჟამად, 29-ე.
ეს თარიღი ყველა ქართული ტელევიზიის მთავარი თემა გახლდათ.
29 წლის წინანდელი თბილისის ”დინამო” ტრადიციულ მეტოქეს - სომხეთის ”არარატს” დაუპირისპირდა და 5-3 მოუგო.
სომხებმა, ძალიან გაგვიხარდა მაშინ დინამოს გამარჯვებაო (ისემც აგიდგათ გვერდები).
ჩვენ, ქართველები საოცარი ისტორიული მეხსიერებით გამოვირჩევით, მაგრამ მარტო წარმატებები გვახსოვს და ამით ვმანიპულირებთ. სირცხვილია უკვე.
ჰო, ალბათ, 30-ე და მეასე წლისთავსაც აღვნიშნავთ ჩვენ და ჩვენი მომავალი თაობა.
მეტი რა დაგვრჩენია, ქართულ ფეხბურთს ხომ აღარც დედა ჰყავს, არც მამა და არც შთამომავლობა, მაგრამ მერე რა, სამაგიეროდ ჩვენ ხომ 29 წლის წინ, 81-ში თასების თასი მოვიგეთ?.
წყარო>>>khelmocaruli.blogspot.com
ავტორი: vasasi
მას შემდეგ, რაც ჩემი მოთმინების ფიალა ბოლომდე აივსო და პირველი წვეთიც გადმოიღვარა, გადავწყვიტე, ერთ-ერთი ყველაზე რეიტინგული გადაცემის ნაკლოვანებებზე გავამახვილო ყურადღება.
საქართველოში რომ ჟურანლისტიკა სადღაც ფეხებშია, ყველამ კარგად ვიცით, მაგრამ ხომ შეიძლება იმ რესურსით, რაც გაგვაჩნია, ჩვენს საქმეს პასუხისმგებლობით მოვეკიდოთ?
ამას ვერ ვამჩნევ "P.S."-ის შემოქმედებით ჯგუფს. მაქვს პრეტენზიები, რომელიც, ძირითადად, ტექნიკურ მხარეს ეხება:
1. მონტაჟი - ჰგავს მოყვარულის და არა პროფესიონალის გაკეთებულს. სიუჟეტები (თავის წახტომებიან-ხმებიან-ხისტ გადასვლებიანად), ძირითადად, აუწყობელი და შინაარსობრივად გაუმართავია. ერთი გუშინდელი სიუჟეტი 9 მაისს ეძღვნებოდა და სუსურუკუს მუსიკა, რომლითაც 4 წუთი გამოგვიჭედეს ყურები, ისე მაღალ ხმაზე იყო, ჟურნალისტის ხმა არ ისმოდა! ეს არ არის პირველი შემთხვევა, უკვე ეჭვი მიჩნდება, რომ მემონტაჟეც არ ჰყავთ და ჟურნალისტები თავად ამონტაჟებენ, უფრო სწორად, მონტაჟს სწავლობენ.
2. წამყვანი - დათოს ეტყობა, რომ კარგი ადამიანია, მაგრამ უსუსტესია არამხოლოდ, როგორც წამყვანი, არამედ, როგორც ჟურანლისტიც (გავიხსენებ შარშანდელ გადაცემას, სადაც თინა ხიდაშელმა ხმა არ ამოაღებინა);
3. სარეკლამო სიუჟეტები - ისე დააბრეყვებენ, რომ მაყურებელი ნერვიულობს რადგან ვერ ხვდება, "კურიერს" უყურებს თუ ტელემარკეტს. მესმის, რომ "რეკლამა უპირველეს ყოვლისა", მაგრამ გადმოცემის ხერხები ხომ არსებობს?
4. სიუჟეტები საქართველოთი გადარეული უცხოელების შესახებ - როგორ შეიძლება არ დავეთანხმო პუტინს, როცა ამბობს, რომ ქართველების მისია ტაკიმასხარობაა?! მაშინ, როდესაც უამრავი საჭირბოროტო თემაა გარშემო და შენ ამას აკეთებ, რბილად რომ ვთქვა, არაეთიკურია;
P.S. რა შუაშია და, გუშინ იყო ლევან შავაძეზე სიუჟეტი. მეორეკურსელის დონე!
5. რის ხარჯზე ქაჩავს P.S.?
ავტორი: vasasi
თუ ჯოზეფ პულიცერი არა, ვინმე სხვა აუცილებლად გამოიგონებდა. ალბათ, ზუსტად ისეთს, როგორიც დღეს არის. უბრალოდ, ამ ადამიანმა დაასწრო სხვებს, გაითვალისწინა ადამიანური ცნობისმოყვარეობა და..
და საუკუნეზე მეტია მსოფლიოს ნებისმიერ კუთხეში შეგიძლია იყიდო პრესა ცნობილი ადამიანების პირადი ცხოვრების დეტალებით. მსოფლიო ყვითელ პრესას არ შევეხები, ჩვენებურზე გავამახვილებ ყურადღებას.
სამწუხაროდ, შეიძლება ითქვას, რომ ჩვენს ქვეყანაში სერიოზული პრესა არ არსებობს. აი, ქართულ ყვითელ პრესას რამდენიმე ობიექტი ჰყავს. ერთ-ერთ მათგანზე კიდეც ვწერდი, თუმცა, არ გასულა დიდი ხანი, რომ მსგავსი ნიუსური ფორმის სტატია კიდევ დაიდო საიტზე. არც მეტი, არც ნაკლები, პირველი განსახილველი თემა ქეთა თოფურიაა. ქართველი ჟურნალისტები გამუდმებით ინტერესდებიან მისი ადგილსამყოფელით, შეყვარებულებით, სვირინგებით, ბენტლებით, მოგზაურობებით, თავგადასავლებით და გასამართლებელ საბუთად მოჰყავთ, რომ საზოგადოებას ქეთას პირადი ცხოვრება აინტერესებს. არადა, ხალხს ისევე ”ჰკიდია” თოფურიას ყოველდღიური წვრილმანი, როგორც ჩინელი სახელგანთქმული მომღერლის - ჯი ცუ ჩენგისა.
მეორე ადგილი, ალბათ, დამსახურებულად ეკუთვნის დარდიმანული სიმღერების დედა-დედოფალს (დედა იმიტომ, რომ ყვითელი პრესა იუწყება, კონკურენტი გამოუჩნდაო) ნინო ჩხეიძეს. ნინო ყოველ ნომერშია გამოჭიმული და, რადგან თოფურიასნაირი ფართო გასაქანი არა აქვს, ერთსა და იმავეს ლაპარაკობს, ოღონდ - შეცვლილი თანმიმდევრობით.
ერთსა და იმავეზე გამახსენდა: კალაძის ოჯახობა ისე ვერ ჩამოსულა საქართველოში, რომ საცოდავი ორი კვირის მანძილზე მათთან 235-მა გაზეთმა 2356432 ინტერვიუ არ ჩაწეროს. არეშიძესთან კითხვებში აუცილებლად შედის, თუ რატომ დაანება თავი მოდელობას და ისიც, უკვე მერამდენე წელია, ამაყად პასუხობს ერთსა და იმავეს. კალაძე და არეშიძე იმიტომ ვახსენე, რომ გორში მივდიოდი ერთი კვირის წინ და ჩემს გვერდით ქალი იჯდა, ”თბილისელები” ეჭირა. ჰხოდა, ფართოდ იყო გამოტანილი სათაური: ”რა ხდება კახა კალაძესა და ანუკა არეშიძეს შორის?” ჩემი მოკრძალებული აზრით (არ ვიცი, შეიძლება ვცდები) მათ შორის ის უნდა ხდებოდეს, რაც ნებისმიერ ცოლ-ქმარს შორის, მაგრამ ქართულ პრესას კალაძესა და არეშიძეს შორის მომხდარი ”რა” ისე არაჩვეულებრივად ეჩვენება, რომ ფურცლების დათმობა არ ენანება.
თოფურიასა და ჩხეიძეს რა უშავთ, ასე თუ ისე ცნობილები მაინც არიან, მაგრამ უკვე მერამდენე წელიწადია, რაც ერთი მოკრძალებული კითხვა მაწუხებს: ვინ არის ეკა გაგნიძე, მისი ფოტოებით რომ არის აჭრელებული ”სარკე”, ”თბილისელები”, ”რეიტინგი”... თან ორ კვირაში ერთხელ. ჩვენ უკვე ზეპირად ვიცით, რომ ეკას მანქანა მამამ, ნომრები კი მეგობარმა მამაკაცმა უყიდა, მეორე ნომერში მისი კრახით დასრულებული პირველი ქორწინებისა ამბავსა და გმირი დედობის ამბავს გავიგებთ, აი, თუ შემდეგ ნომერს წავიკითხავთ, შევიტყობთ, თუ სად გაშიშვლდება ის სიამოვნებით.
სხვათაშორის, ბოლო დროს ერთი საინტერესო ტენდენცია შევნიშნე: ჟურნალების ბოლო გარეყდაზე ადრე ნახევრად შიშველი უცხოელი მოდელები იბეჭედბოდა. ახლა ქართველები გამოჩნდნენ: მსუქნები, ჩაპუტკუნებულები, მოკლე კაბებით (თან ხელებს რომ იფარებენ)…
ავტორი – vasasi
სიმართლე რომ გითხრათ, აგერ უკვე მეორე დღეა ვფიქრობ, ამ ამბის მოსმენის შემდეგ ვიცინო, ვიტირო თუ ყურადღება არ მივაქციო, მაგრამ რომ არ დავწერო, არ შემიძლია.
გახსოვთ ნინელი ჭანკვეტაძე?.
არა, კუკარაჩას ინგა არა, არც ძალიან ლამაზი ქალი. მე იმაზე გეუბნებით, ბინა რომ ჩამოართვეს და მთავრობის გადადგომის მოთხოვნით დღე და ღამე ქუჩაში რომ იდგა. მერე ის კი არა, უკეთესი ბინა მისცეს, მაგრამ მაინც ქუჩაში იდგა და აღარც სახლში მიდიოდა, აღარც - თეატრში.
გურანდა გაბუნიაც ხომ გახსოვთ? თქვენი არ ვიცი, მაგრამ გურანდა რომ სიტყვის სათქმელად პირს აღებს, მის მაგივრად მრცხვენია, რადგან ვიცი, რომ გაუგონარი სისულელე უნდა თქვას.
ორი დღის წინ, თქვენი მონა მორჩილი, ტელევიზორს უყურებდა და, უცებ გადის სიუჟეტი: ნინელი ჭანკვეტაძე გურანდა გაბუნიას საქველმოქმედო ფონდის თანამშრომლებს ძარცვაში ადანაშაულებს!.
როგორც აღმოჩნდა, გურანდას და ნინელის ცალ-ცალკე საქველმოქმედო ფონდები ჰქონიათ. ფანტაზია ბევრზე ვერ გასწვდათ, ფონდებს ”მომავლის სახლი” (ნინელი) და ”იმედის სახლი” (გურანდა) დაარქვეს. როგორც ფონდების წარმომადგენლები აცხადებდნენ, მათ უამრავი საქველმოქმედო აქცია აქვთ ჩატარებული, თუმცა ისეთ ჩასაფრებულსა და ინფორმაციაზე მობილიზებულ ადამიანს, როგორიც მე ვარ, სიკეთის გამოვლინების ამ უამრავ ნიმუშზე არაფერი გაუგია.
როგორც გავარკვიე, კონკრეტულ შემთხვევაში აგრესორი გურანდას ფონდი ყოფილა, რომელმაც, ნინელის თქმით, მისი ფონდის კლიტის ოკუპირება მოახდინა, რის შემდეგაც ფონდი გაძარცვული დახვდათ. სატელეფონო საუბარში ნინელი ძუ მგელს ჰგავდა, გურანდამ კი ტირილი დაიწყო:
- როგორ შეიძლება იმ ფულზე დავა, რომელიც პატარა, მიუსაფარ, ობოლ, ფუმფულა და საყვარელი უპატრონო ბავშვებისთვის არის განკუთვნილი?!
საბოლოო ჯამში აღმოჩნდა, რომ დაფინანსებები ვერ გაიყვეს, ნინელიმ სარჩელი შეიტანა, ამის შემდეგ მისი ფონდი დაირბა და ახლა გურანდას ედავება. ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ ადრე ორივე გუნდი ერთ ფონდში იყო, მერე უთანხმოება მოუვიდათ (ალბათ, ფული ვერ გაიყვეს) და ორ ნაწილად გაიხლიჩნენ. ახლა ისეთი ამბავი აქვთ, დედა შვილს არ აიყვანს და ნინელი აპატიებს გურანდას?
დასასრულ, მინდა ჩემი ეჭვნარევი ფიქრები გაგიზიაროთ: დაპირისპირება რომ პატიოსნად მიდიოდეს, მაინც რთული იქნება გამარჯვებულის გამოვლენა.
წარმოდგინეთ, გურანდა ასაკით დედად შეეფერება ნინელის. ქართველებმა კი უფროსის პატივისცემა იციან. ამ ლოგიკით გურანდა მოიგებს, მაგრამ ძველი თაობა გამუდმებით ნერვიულობს იმაზე, რომ ახალი თაობა უზრდელია. შესაბამისად, ნინელიც თუ უზრდელია, გურანდას ჭაღარას პატივს არ სცემს. მეტიც, ფეხქვეშ გათელავს.
მაგრამ, ბრძოლა სუფთა და სპეტაკი 1121-შიც კი არ ყოფილა (ყველამ კარგად ვიცით, რაც დავითმა იეშმაკა) და ახლა იქნება? როგორც ამბობენ, საერთო ფონდის გახლეჩვის შემდეგ ნინელიმ გადასძალა და ოთარ მეღვინეთუხუცესი მის ბანაკში აღმოჩნდა. წარმოიდგინეთ, რომ სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლაა. სამ ვარიანტს გთავაზობთ:
1. მეღვინეთუხუცესი ნინელიმ მძევლად აიყვანა და გურანდაზე ასეთი იაფფასიანი მეთოდით ახდენს გავლენას (ეგ მდაბიო);
2. გურანდას ქმარი მტრის ბანაკში ჯაშუშად ჰყავს შეგზავნილი და ამ დროს ნინელის ჰგონია, რომ ოთარი მისი ტყვეა, სინამდვილეში კი მისი ციხე ანდაზასავით ტყდება შიგნიდან.
3. ოთარ მეღვინეთუხუცესი საკუთარი წესებით თამაშობს, ორივეს თავს აჩვენებს, რომ მათი თანამოაზრეა, სინამდვილეში კი, ერთსაც ღუპავს და მეორესაც, რადგან მათ უბედურებაზე საკუთარი ბედნიერების აგებას აპირებს, ნანგრევებზე კი ახალი - ”რწმენის ფონდის” გახსნას.
ჩვენს წინ სამი მოსაზრებაა, თუმცა, ლოგიკა ვერ წყვეტს, თუ რომელი გაიმარჯვებს ”ვარსკვლავთა ომში”, გურანდა მოერევა თუ ნინელი? რადგან, პირველ შემთხვევაში უპირატესობა, უდავოდ, ნინელის მხარესაა, მეორე შემთხვევაში ასევე ულაპარაკოა გურანდას მოგება, თან დიდი ანგარიშით. აი, მესამე შემთხვევაში კი, ცოტა არ იყოს, ვიბნევი, რადგან საბრძოლო მოედანი აგათა კრისტის დეტექტივებს ჰგავს (რომ არ გგონია, ის რომ აღმოჩნდება მამაძაღლი).
ჰოდა, თქვენი აზრიც მაინტერესებთ, ცოტა ხანს შეეშვით ძველ მსჯელობას იმის თაობაზე, ბრიუს ლი მოერევა თუ ჩაკ ნორისი და შემოთავაზებულ ვარიანტს დაუთმეთ დრო. ანუ, როგორ ფიქრობთ, ნინელი ჭანკვეტაძე მოერევა თუ გურანდა გაბუნია?
ავტორი – vasasi
ამ ულამაზესი არსების ვინაობას არ შეგახსენებთ, რადგან რუსული ესტრადა დღესაც ისეთივე პოპულარულია ჩვენს ქვეყანაში, როგორც ეს აფხაზეთის მოვლენებამდე ან, თუნდაც, აგვისტოს ომამდე იყო.
უბრალოდ, მინდა შევეხო ინტერვიუს, რომელმაც არცთუ დადებითი ემოციები გამოიწვია ჩემში.
მეც ადამიანი ვარ და, ძალიან კარგად ვიცი, როგორ არის მისი ტვინი მოწყობილი. იშვიათია გამონაკლისი, რომელსაც შეუძლია იდეის გამო მატერიალურ კეთილდღეობაზე უარის თქმა. ეს სოფო ნიჟარაძემ მოახერხა, რის გამოც მას უდიდეს პატივს ვცემ. თუმცა, ქართველებს არც იმაზე გამოუთქვამთ დიდი პრეტენზია, თუ რატომ დარჩა უამრავი ქართველი რუსეთში სამოღვაწეოდ. ალბათ, ინდივიდუალურია ამა თუ იმ საგნისადმი დამოკიდებულება, რადგან პირადად მე, მომხდარის შემდეგ ერთ წუთსაც ვერ გავჩერდებოდი რუსეთში.
არავის გაულანძღავს თოფურია იმის გამო, რომ საქართველოში არ დაბრუნდა, თუმცა მისი ტონი უფრო და უფრო აგრესიული ხდება. ზემოთმოყვანილ ინტერვიუში კარგად ჩანს, თუ როგორ მუშაობს რუსული მედიასივრცე (თუმცა, მე იმის ილუზია ნაკლებად მაქვს, რომ ქეთას რაღაცების მიხვედრა თავისი პატარა ტვინითაც შეუძლია).
ინტერვიუს მიხედვით ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, რომ ქეთა ადამიანებად მხოლოდ იმ ქართველებს მიიჩნევს, რომლებმაც ”სწორი” გადაწყვეტილება - რუსეთის მოქალაქეობა მიიღეს, დანარჩენი საქართველო კი დებილსა და დაუნ ადამიანებს უკავიათ. აქვე განმარტავს, რომ დებილები და დაუნები ყველა კი არა, მხოლოდ ისინი არიან, ვინც არასწორად მიიჩნევს ქართველის მიერ რუსეთის მოქალაქეობის მიღებას (დასკვნის გამოტანა თავად შეგიძლიათ, თუ რამდენი ქართველი შედის ქეთას მიუკარებელთა კასტაში), თათარაშვილის მაგალითზე, თოფურიას სრცხვენია, რომ ჩვენს ქვეყანაში ადამიანებს ”უსაფუძვლოდ” აბრალებენ რაღაცებს. არადა, თათარაშვილი სულ რაღაც, ფაქტზე დაიჭირეს, გარდა ამისა, მისი ბინა ნარკოტიკით იყო გატენილი.
საქართველოში დებილები და დაუნები ცხოვრობენ, აბა, დებილისა და დაუნის გარდა ვინ გააკეთებდა მოდელირებულ ”ქრონიკას?”
ქეთა მხოლოდ მაშინ გვესტუმრება საქართველოში, როცა კონცერტით დაპატიჟებენ, როცა ათასობით ქართველი შეავსებს პაიჭაძესა თუ სპორტის სასახლეს (იქნებ, ლოკომოტივსაც?), იმღერებენ მის სიმღერებს, და ხმებს ჩაიხლეჩავენ ქეთა-ქეთას ყვირლში. მანამდე კი, ქეთას უმაღლესი განათლების მიღების არც დრო აქვს და არც სურვილი. მართალიც არის! რა საჭიროა განათლება, ტვინში შესული ზედმეტი ინფორმაცია ხომ იძულებულს გხდის, ჭამისა და გამრავლების გარდა, სხვა, არამატერიალურ თემებზეც იფიქრო!
თუმცა, ტრაგედია ქეთა თოფურია კი არა, ისაა, რომ არამარტო მას, არამედ, რუსეთში მცხოვრებ ქართველ მომღერლებს პოპულარიზაციას უწევენ. არა, ნამდვილად არ ვარ წინააღმდეგი, მათ შემოქმედებით წინსვლაზე დაიწეროს (ჩემი რუსოფობიის მიუხედავად), მაგრამ მაპატიეთ, მაგრამ სულ არ მაინტერესებს არც ქეთას ახალი შეყვარებული, არც ძველი, არც პირველი. არ მაინტერესებს, რა ზომა ფეხსაცმელს ხმარობს, დაიგრძელა თმა თუ გადაიხოტრა, მკერდზე გაიკეთა მორიგი ტატუ თუ უკანალზე, არ მაინტერესებს, როგორ იღებენ ახალ კლიპს, სადაც რუსის ვანია ქეთას ეზასავება, არ მაინტერესებს, როცა ამ კოცნაზე ამახვილებენ ყურადღებას და ჭკუიდან გადავდივარ, როცა ძვირფას საეთერო დროსა და ჟურნალების გარეკანებს უთმობენ.
წაიკითხავს ახლა რომელიმე ჟურნალისტი ამ პოსტს და მეტყვის, იმაზე ვწერ, რაც საზოგადოებას აინტერესებსო, მაგრამ ტრაგედია ისაა, რომ ქართველმა ჟურნალისტებმა ისიც არ იციან, რომ საზოგადოებას იმ პროდუქტზე აქვს მოთხოვნილება, რასაც აწვდი.
და ბოლოს, ქეთა კითხვას სვამს, ნუთუ მეც მოღალატე ვარო? მოღალატე არა, მაგრამ კარგად დამუშავებული იდიოტი კი ხარ, ჩემი ქეთა, იდიოტი, რომელსაც ”დებილი და დაუნი” ქართველები, ზედაც კი არასოდეს შეაფურთხებენ.
P.S. ვიცავ ცენზურას, შეგიძლიათ, სუტყვა ”იდიოტის” ადგილას, ნებისმიერი თქვენთვის სასურველი სიტყვა ჩასვათ.
http://tamok-vasasi.blogspot.com/
ავტორი: vasasi
გადავწყვიტე, კიდევ ერთი საინტერესო რამ მოგაწოდოთ. ამჟამად მოგითხრობთ იმ ფობიების, ახირებებისა და უცნაურობების შესახებ, რაც ამერიკის პრეზიდენტებს ახასიათებდათ:
1. ჯორჯ ვაშინგტონი ვხენით ჯირითზე გიჟდებოდა, მეჯინიბეებისაგან კი მოითხოვდა, რომ მისი ცხენი იდეალურად სუფთა ყოფილიყო. ცხენზე ამხედრებამდე პრეზიდენტი ცხენის კბილების სისუფთავესაც კი ამოწმებდა;
2. თომას ჯეფერსონმა თვითონ შექმნა საკუთარი საფლავის ქვის დიზაინი დატექსტიც წინასწარ დაწერა. ამ ტექსტში მისი პრეზიდენტობა ნახსენებიც არ იყო;
3. ჯონ ქვინსი ადამსი ყოველ დილას დედიშობილა ბანაობდა მდინარე პოტომაკში. მას საერთოდ არ უყვარდა სამოსის ცვლა და ათ წელიწადზე მეტი ერთსა და იმავე კოსტუმს ატარებდა;
4. ენდრიუ ჯექსონი გამოუსწორებელი დუელიანტი იყო. ერთ-ერთი დუელის დროს მკერდშიც კი დაიჭრა. ქირურგებმა ტყვიის ამოღება ვერ შეძლეს და ჯეკსონმა სიცოცხლის ბოლომდე სხეულში ჩაჭედილი ტყვიით იცხოვრა;
5. უილიამ ჰარისონის ინაუგურაციის ცერემონია 1841 წელს, საშინლად ცივ დღეს გაიმართა. ახალი პრეზიდენტი იმ დღესვე გაცივდა, მალე მისი გაციება პნევმონიაში გადაიზარდა და ჰარისონი ერთ თვეში გარდაიცვალა ის ამერიკას რეკორდულად მცირე დროის მანძილზე მართავდა;
6. მარტინ ვან ბიურენმა თეთრი სახლის დატოვების შემდეგ, საინტერესო მემუარები გამოსცა, რომელშიც ერთხელაც არ უხსენებია საკუთარი ცოლი;
7. ჯონ ტაილერი ყველაზე მრავალშვილიანი პრეზიდენტი იყო ამერიკის ისტორიაში. მას პირველი ცოლისაგან რვა შვილი ჰყავდა, მეორისაგან - შვიდი. როდესაც მეთხუთმეტე შვილი ეყოლა, პრეზიდენტი 70 წლის იყო;
8. ჯეიმს ბიუქენონი ამერიკის ერთადერთი უცოლო პრეზიდენტი იყო. ის ერთხელ გახლდათ დანიშნული, მაგრამ საცოლემ ნიშნობა ჩაშალა და მას შემდეგ ბიუქენონს დაოჯახების სურვილი არ გასჩენია;
9. აბრაამ ლინკოლნს თავზე მუდამ მაღალი ცილინდრი ეხურა. ქუდის შიგნით პრეზიდენტი წერილებს, კანონპროექტებსა და ჩანაწერებს ინახავდა;
10. ენდრიუ ჯონსონს არასოდეს უვლია სკოლაში. წერა-კითხვა მას მომავალმა ცოლმა, ელიზა მაკარდელმა 17 წლის ასაკში ასწავლა. პრეზიდენტად არჩევის შემდეგ, ჯონსონი მხოლოდ საკუთარი ხელით შეკერილ კოსტუმებს იცვამდა.
11. ჯეიმს გარფილდი თავისუფლად ფლობდა ორივე ხელს და პოლიგლოტიც იყო. მას ერთდროულად შეეძლო ცალი ხელით ძველბერძნულად ეწერა, მეორეთი - ლათინურად. ერთხელ მას თითი გაეჭრა, ყურადღება არ მიაქცია, სისხლი მოეწამლა და გარდაიცვალა;
12. ჩესტერ არტურს პრეზიდენტად არჩევის შემდეგ, გარდერობში ზუსტად 100 შარვალი ჰქონდა;
13. იულის გრანტი მთელი ცხოვრების მანძილზე დღეში 20 სიგარას ეწეოდა. ის ყელის კიბოთი გარდაიცვალა;
14. გლოვერ კლინვლენდმა საიდუმლო ქირურგიული ოპერაცია გადაიტანა, რომლის დროსაც დაავადებული ყბის ნაწილი ამოაჭრეს;
15. ბენჯამინ ჰარისონი ელექტროგანათებას ვერ იტანდა და მოითხოვდა, მისი თეთრ სახლში ყოფნის დროს ნათურები გამოერთოთ და სანთლები აენთოთ;
16. თეოდორ რუზველტმა ერთ-ერთი ნადირობისას უარი განაცხადა დათვისა და მისი პატარა ბელის მოკვლაზე. სწორედ ამ შემთხვევის შემდეგ გაჩნდა ამერიკაში პლუშის სათამაშო დათუნია, რომელსაც დათუნია ტედის ეძახდნენ;
17. უილიამ ტაფტი 136 კგ-ს იწონიდა. მისთვის თეთრ სახლში სპეციალური, დიდი გაბარიტების მქონე აბაზანის დამონტაჟება გახდა საჭირო;
18. უორენ ჰარდინგს ისე უყვარდა პიკერი, რომ კვირაში სულ მცირე, ორ პარტიას მაინც თამაშობდა. ერთხელ მან ბანქოში თეთრი სახლის კუთვნილი ჩინური ფაიფურის სერვიზიც კი წააგო. მის მრჩევლებს კი ამერიკელებმა ”პოკერის კაბინეტი” შეარქვეს, რადგან სწორედ ისინი უწევდნენ პრეზიდენტს პარტნიორობას პოკერის თამაშისას;
19. კალვინ კულიჯს დაავადებული კუჭ-ნაწლავი ჰქონდა. მკურნალობისა და პროფილაქტიკის მიზნით, მას ღამით 11 საათი ეძინა და დღისითაც აუცილებლად ჩასთვლემდა ხოლმე. პრეზიდენტთან ერთად საძინებელში ორი მოშინაურებული ენოტი ცხოვრობდა;
20. გურბერტ გუვერმა პრეზიდენტობის პერიოდში 16 წიგნი დაწერა და გამოაქვეყნა. ერთ-ერთი წიგნის სათაურია ”თევზაობა მხიარულებისათვის და სულის განსაწმენდად”;
21. ფრანკლინ რუზველტი თეთრ სახლში მის თერთმეტ წინამორბედს ენათესავებოდა;
Posted by vasasi
დიდი ბრიტანეთი კონსერვატორული ქვეყანაა, სადაც ტრადიციებით ცხოვრობენ, ყველა თავის საქმეს აკეთებს და შედეგს მთელი მსოფლიო ხედავს. დედამიწაზე არავის ჰყავს უფრო ცნობილი სამეფო კარი, ვიდრე ბრიტანეთს. სწორედ ესაა მიზეზი იმისა, რომ ფიქტიური მონარქიული მმართველობა ზოგიერთისათვის მისაბაძი მაგალითია.
ბრიტანეთის მოსახლეობის უმეტესობამ არც კი იცის, რომ დედამიწაზე მათზე უფრო ღირსეული და დიდი ტრადიციების მქონე ქვეყანა არსებობს, რომლის მკვიდრთა საკმაოდ დიდი ნაწილი არა აწმყოთი ან მომავლით, არამედ - წარსულით ცხოვრობს. ამ ქვეყნის ცისფერსისხლიანები ერთ სექტაში გაერთიანებულან და მონარქიის აღდგენა დაუსახავთ ცხოვრების ამოცანად. მათი მსჯელობა იმდენად სერიოზულია, რომ ხშირად ვფიქრობ, ღმერთი მათი დაბადებისას საუკუნეებში ხომ არ შეცდა.
ქართულ თავადაზნაურობაში იმდენად დიდია მათი გვარის კუთვნილი მიწების დბრუნების სურვილი, სამეფო კარზე მოღვაწეობა და ბალ-მასკარადები, რომ რომდენიმეწლიანი მძიმე შრომის შედეგად, 2009 წლის 8 თებერვალს, სამების საკათედრო ტაძარში ორი სხვადასხვა შტოს ბაგრატიონის - დავითისა და ანა გრუზინსკის ჯვრისწერა შედგა. ცერემონიალს სხვადასხვა ქვეყნების სამეგო კარის წარმომადგენლებიც ესწრებოდნენ, დედოფლის კაბზე ესპანელებმა იზრუნეს, გრანდიოზულ ქორწილზე კი - ქართველმა ბიზნესმენებმა.
ჩვენი ცისფერსისხლიანები ცერემონიალს თვალზე ცრემლმომდგარნი ადევნებდნენ თვალს და ღმერთს მადლობას სწირავდნენ იმისათვის, რომ მათმა განწირულმა სულისკვეთებამ ცუდად არ ჩაიარა. თუმცა, ვაგლახ, რომ ზეიმი ნაადრევი აღმოჩნდა: მეფე-დედოფალმა ერთად მთელი თვეც ვერ გაძლო. მიზეზი ტრადიციული სამკუთხედიცაღმოჩნდა. თავადაზნაურებისათვის მეტად შეურაცხმყოფელი იყო ის ფაქტი, რომ მეფემ დედოფალი გლეხის ქალზე გაცვალა.
ქართველი თავადების მცდელობა სრული კრახით დასრულდა. არათუ წმინდა სისხლის პრინცი, სამეფო ოჯახიც კი არ შერჩათ ხელთ…
ავტორი: vasasi
წაწლობა უძველესი ფშავური ტრადიციაა, რომლის წარმოშობის შესახებ ზუსტი ცნობები არ მოიპოვება. არც სიტყვა ”წაწლობის” ზუსტი განმარტება არსებობს. სერგი მაკალათია აღნიშნავს, რომ ის შეიძლება სიტყვა ”წაწოლისაგან” იყოს წარმოშობილი.
როგორც კი ფშაველი ახალგაზრდა 14 წლის გახდებოდა, ქალ-ვაჟს შორის რომანტიკული გატაცება და ტრფიალი იწყებოდა. ფშავში სახელი იყო რაც უფრო მეტი წაწალი გეყოლებოდა. თუ ფშავში ახალგაზრდა ქალი ან ვაჟი არ წაწლობდა, მას ”მწერელთ ჩვილს”, ე.ი. ბეჩავ-უხეიროს უწოდებდნენ.
ფშავში წაწლობა არამარტო უცხოთა, არამედ, ნათესავთა შორისაც იმართებოდა. როდესაც ქალ-ვაჟო ბიძაშვილები, დეიდაშვილები და სხვები ასაკში ჩადგებოდნენ, მათ შორის წოლა იმართებოდა. წვებოდნენ როგორც სახლში, ისე მის გარეთაც. მაგრამ ისე, რომ მშობლებს მაინცდამაინც არ დაენახათ, რადგან ეს უზრდელობაში ჩაეთვლებოდათ. ნათესავები წვებოდნენ ტანისამოსიანად, ერთმანეთს წაწლობაზე ელაპარაკებოდნენ და ერთმანეთს ეხვეოდნენ, თუმცა ეროტიკული ქმედება მხოლოდ წელს ზემოთ ვრცელდებოდა. ეს სასტიკად იყო დაცული თემის სჯულით. მაგრამ თუ მაინც მოხდებოდა სქესობრივი კავშირი და ქალი დაორსულდებოდა, მაშინ წაწლებს დიდი განსაცდელი ელოდათ. მათ თემიდან სამუდამოდ მოჰკვეთდნენ და ხშირად სიკვდილითაც სჯიდნენ. ამ წესების გამო ფშაველები ნათესავებთან წაწლობას ერიდებოდნენ ან საიდუმლოდ ინახავდნენ.
უცხოთა შორის წაწლობა მოწონებაზე იყო დამოკიდებული. ერთმანეთს უახლოვდებოდნენ და შემდეგ იმართებოდა წოლა. თავიდან სახლიდან მოშორებით, საბძელში, ბოსელში ან ტყეში, ნაბდის ქვეშ წვებოდნენ, ოღონდ ტანისამოსის გაუხდელად. დანიშნულ ადგილას ქალთან ყოველთვის მისი ვაჟი მიდიოდა, რომელიც შეიარაღებული იყო. რადგან შეიძლება ქალს სხვა წაწალიც ჰყოლოდა და შეტაკება მომხდარიყო. თუმცა, ასეთი რამ ფშავურ წაწლობაში იშვიათად ხდებოდა. ძველად ფშავში არ ყოფილა წესად ქალს რომ ბევრი წაწალი ჰყოლოდა, აქა იქ ასეთ შემთხვევებს მაინც ჰქონდა ადგილი, რაც მოხუცების თვალში თითქმის მეძაობას ნიშნავდა.
დაწოლას თავისი წესები ჰქონდა. პირველ ხანებში წაწლები ცდილობდნენ, ფეხები და გულ-მკერდი ერთმანეთისაგან შორს დაეჭირათ, მხოლოდ თავები ჰქონდათ ახლოს და ქალი ვაჟის გაშლილ მკლავზე წვებოდა. მოგვიანებით უკვე შეიძლებოდა მკერდის მკერდზე შეხება და ერთმანეთის გვერდით დაწოლა. რამდენიმე დაწოლის შემდეგ ვაჟი ქალის მოფერებას და შექებას იწყებდა, რაც ხვევნა-კოცნით მთავრდებოდა. როდესაც წაწლები ერთმანეთს ძალიან დაუახლოვდებოდნენ, უკვე სახლშიც წვებოდნენ, მაგრამ ამას ისე ოსტატურად აკეთებდნენ, რომ მშობლები ვერაფერს ხვდებოდნენ, თუმცა ხშირად ეს უკანასკნელნი თავს იკატუნებდნენ. დიდი ხნის წაწლებმა წესი და რიგი კარგად იცოდნენ, ისინი ერთმანეთს წელს ქვემოთ არ უნდა შეხებოდნენ. არ შეიძლებოდა ძალადობა. თუ ქალი დაორსულდებოდა, მას მეძავად მიიჩნევდნენ და ვერ გათხოვდებოდა. უკანონო შვილიც თავად უნდა გაეზარდა. სოფელი კი ვაჟს განკვეთდა და თავისი ტერიტორიიდან აძევებდა მანამ, სანამ საგმირო საქმეს არ ჩაიდენდა.
მოგვიანებით ფშავში მრავალწაწლიანობა გავრცელდა. ზოგს ხუთი და ათიც ჰყავდა. ამიტომ, მათ შორის ქიშპობაც ხშირი იყო. თუმცა წაწალი ქალები ამას თავიდან ადვილად იცილებნენ, რადგან წაწლებს შორის დაკაკუნებისა და სტვენის თავისებური ნიშნებიც კი არსებობდა, რომლის მიხედვით ქალი იგებდა, ვინ ესტუმრა და კარს ჩუმად აღებდა. სახლში ერთ წაწალზე მეტის შეშვება არ შეიძლებოდა, თუმცა ხშირი იყო წასწრებებიც, რაც სისხლისღვრით მთავრდებოდა.
ყველაზე მნიშნველოვანი რაც არის, წაწლებს შეუღლება ხატისგან აკრძალული ჰქონდათ…
ავტორი: vasasi
… თუ ნინას მამის ფინანსებს გავითვალისწინებთ, ვფიქრობდი, რომ საფუძვლიანი განათლების მიცემა არ უნდა გასჭირვებოდა შვილებისათვის. რა თქმა უნდა, ისინი თავში რამდენად ჩაიყრიდნენ ცოდნისმაგვარს, ეს სხვა თემაა, მაგრამ მაინც..
ზემოაღნიშნულ ყვითელ საიტზე ნანახმა კი ისე აღმაშფოთა, დღემდე ვერ დაღვშფოთდი. მოკლედ, მივყვეთ თანმიმდევრობით:
კითხვაზე, ვინ დახატა ”საიდუმლო სერობა” (ნახატი, მხოლოდ მის გამო რომ ვოცნებობ მილანში მოხვედრას), პასუხობს, რომ არ ახსოვს. არადა, არ იცის, რა დასამალია? სამაგიეროდ, იცის ფრანგული და კიდევ ის, რომ ” კულტურა საკმაოდ დიდი ცნებაა, რომელსაც ხელოვანი ადამიანები ქმნიან”.. ნუ, მე დიდად მეპარება ეჭვი რომ ”კულტურის სოციოლოგია” ჰქონდეს წაკითხული, მაგრამ მაინც ამომწურავი პასუხია არა?..
მერე რა, რომ არ ვიცი ვინ დაწერა ”მატეო ფალკონე”, რა წესია, სტუდენტობის წლებში მაბრუნებთ? უი, სტუდენტობაზე გამახსენდა, მე უნივერსიტეტში ფრანგულს ვეუფლებოდი. ან საერთოდ, რა ცხოველია მატეო ფალკონე? აა, ფრანგული შოკოლადია? მე მიყვარს ფრანგული შოკოლადები, მაგრამ ეს სიმბოლური სახელები და გვარები არაფერს მეუბნება.
ნინა, ”მატეო ფალკონე” მოთხრობა ყოფილა და არა ფრანგული შოკოლადი, თან თურმე ვიღაც პროსპერ მერიმეს დაუწერია..
- უი, მართლა?
ეს მაინც სიმბოლური სახელი და გვარია, მისთვის ორივე ერთი და იგივეა. და საერთოდ, სტუდენტობაში აქვს ეს ყოველივე წაკითხული.. ოჰ, ეს სტუდენტობა.. რა შორი და რა ტკბილია.. უფრო ტკბილია სკოლის წლები, მერე რა, რომ არ გაგვიგია ”თავსაფრიანი დედაკაცი”. მოიცა, ნიკო ლორთქიფანიძე.. აა, შეგეშალა, ის ვაჟა იყო, ლორთქიფანიძე, შევარდნაძის დროს რომ პრემიერობდა!.
სამაგიეროდ, ნინა გიჟდება მარკესზე, მარკესი ეს არის ლიტერატურის, მწერლობის აპოლოგეტი!. მარკესი მამაა!.. მამათა მამა!.
ჰო, აბა რა. საქართველოში ხომ ყველაფერი მოსულა, ბონდოიამ ჯონდი დააორსულა კი არა, თუ მარკესს კითხულობ, განათლებული და კარგი ტიპი ხარ. უფრო სწორად, მარკესს კი არა, ”მარტოობის ას წელიწადს”. რაა? მარკესი სხვა რამეებსაც წერდა??
არაუშავს, ნინა, ჩემს ერთ ჯგუფელს ”ჯაყოს ხიზნები” არ აქვს წაკითხული, ისიც არ იცის ვინ არის მიხეილ ჯავახიშვილი, მაგრამ შენსავით განათლებულია, უფრო ზუსტად, შენზე განათლებული - უყვარს მარკესი და კიდევ ერთი წიგნი აქვს წაკითხული..
იხილეთ სრულიადში>>>
http://tamok-vasasi.blogspot.com/
ავტორი – vasasi
ჭკვიან ქართველს უთქვამს, რაც კარგები ვართ, ქართველები ვართ-ო..
ეს ჭეშმარიტი იდიომაა, დასამალი აბა რა არის?.
აბა დამისახელეთ ერი, რომელმაც ისეთივე პატივისცემა იცის, როგორც ქართველმა..
რომელი ერის წარმომადგენელს უყვარს საკუთარი მეზობლები ქართველებზე მეტად?.
არც ერთს!.
მხოლოდ ქართველს შეუძლია მეჩვიდმეტე სართულიდან ჩამოიტანოს თავისი ოჯახის ყველაზე ინტიმური რამ - ნაგავი და მეზობელს კარებში დაუდოს..
თან ისე, რომ გამოხვალ და დაინახავ, ვერც გაბრაზდები.
აბა როგორ უნდა გაბრაზდე, ზემოთა მეზობელს ასე უზრუნია შენს სისუფთავეზე და სამ პარკში შეუფუთავს ნაგავი!.
ჰმ, გული აგიჩუყდება პირდაპირ.
ეჰ, რა ვუთხრათ ამ ოხერ ბუნებას, ზამთარში დიდხანს შემოინახავ მეზობლის მიერ მოძღვნილ ძვირფას ძღვენს, მაგრამ ზაფხულში რომ თაგვები გეხვევა და იძულებული ხარ დილის შვიდ საათზე დაუდარაჯდე მეეზოვეს, გადაუხადო უკანასკნელი 10 ლარი და მეზობლის ძვირფასი საჩუქრის გატანა სთხოვო, რა უხერხულად გრძნობ თავს მის წინაშე!..
რაც კარგები ვართ, ქართველები ვართ!..
დიახ!.
აბა სხვა რომელი ერის წარმომადგენელს შეუძლია გაქანებული მანქანიდან გადმოისროლოს შუშის, პლასტმასის ბოთლი? ანდა ანთებული სიგარეტი, დიდებულად რომ გაჰკვეთს ხოლმე ჰაერს და ნაპერწკლების ყრით ტრიალით ეშვება ქვაფენილზე?..
by vasasi
…საუბარია სიუჟეტზე, რომელშიც აღწერილი იყო 86 წლის ქალის გაუპატიურების ამბავი 27 წლის ნათესავის მიერ..
დავუბრუნდეთ სიუჟეტს.
პირველად ის ”პირველ არხზე” გავიდა, რა თქმა უნდა, მას არც ”ერორი” ჩამორჩა და ფაქტი პირველ სიუჟეტად გაუშვა..
დასახელდა დაზარალებულის სახელი და გვარი, არც მისი ზემსხვილი ხედის ჩვენებისა მორიდებიათ.
ამ ფაქტმა ერთობა აღმაშფოთა!..
ჩვენ რომ ნორმალურ ქვეყანაში ვცხოვრობდეთ, მოხუცი ქალბატონი აუცილებლად უჩივლებდა ჟურნალისტს მისი უფლებების შელახვის გამო, მაგრამ სიუჟეტის ავტორს ხომ უნდა შევუნდოთ. ის ხომ აზრზეც არ არის, მსოფლიოში და, სხვათა შორის, საქართველოშიც, ჟურნალისტთა ეთიკური კოდექსის არსებობის შესახებ...
ავტორი – vasasi
ვინ იყვნენ ინკები?.
ინკების იმპერია მოიცავდა თანამედროვე პერუს, ეკვადორის, ბოლივიის, ნაწილობრივ კოლუმბიის, არგენტინისა და ჩილეს ტერიტორიებს. ის, დაახლოებით, 1 მლნ, კვ.კმ-ზე იყო გადაფენილი და ტაუანტინსუიუს უწოდებდნენ, რაც კეჩუას ენაზე "სამყაროს ოთხ გაერთიანებულ მხარეს ნიშნავს".
ინკები, თანამედროვე პერუს ტერიტორიაზე დაახლოებით, ჩვენი წელთაღრიცხვით 1200 წელს გამოჩნდნენ. ამას მათი მმართველობების სიიდან ვკითხულობთ. ისინი თავის თავს უწოდებდნენ "ინკებს", მმართველის სახელის მიხედვით, რომელიც "საპა ინკას" ტიტულს ატარებდა.