მკითხველი გამთენიისას; რეზო გაბრიაძის "საშობაო მოთხრობა"

ავტორი მალხაზ ხარბედია

რაღაც საშობაო მინდოდა დამეწერა და რადგან განწყობა ვერა მაქვს მაინცდამაინც საშობაო, ამიტომ გადავწყვიტე ჩემი ერთი ძველი სტატია გამეცოცხლებინა საშობაო თემაზე დაწერილი. თან რადგან ქუთაისში ხდება რეზო გაბრიაძის ამ მოთხრობაში მოქმედება, მინდოდა ამ წერილითაც კიდევ ერთხელ გამეტარებინა ჩემს გულში ქუთაისური ტრაგედია, თუმცა ამჯერად ლამაზ, ყოფით ზღაპრად. ეს რამდენიმე დღეა ძალიან მთრგუნავს დედა-შვილის უბედურება, ამიტომ ამ წერილს მათ და დედაჩემის მშობლიურ ქალაქს მივუძღვნი.

ამ მოთხრობის წერა თვრამეტი წლის წინ დაუწყია ავტორს და ხუთ ქალაქს შორის "გამოკიდულს" დაუსრულებია მასზე მუშაობა. თან წერდა, თან კი რენს, ნამურს, ლონდონს, პარიზსა და ლოზანას შორის მიმოდიოდა თავისი პროფესიიდან გამომდინარე. ამის მიუხედავად, მწერალს არაფერი მიუთვისებია ამ ხუთი ქალაქისა და მოთხრობასაც მხოლოდ ერთი ქალაქის, ქუთაისის, ხვავრიელი და სველი თოვლი ავსებს. ეს თოვლია ყველა ამ ევროპულ ქალაქს რომ ფარავს, ათანაბრებს და აქრობს. რჩება ერთი, ამ თოვლის ფიფქივით ნაზი მოგონება, - ბავშვობიდან გამოყოლილი - ზღაპრული მოგონება შორეული, ტკბილი ქრისტეშობისა.

წიგნს სამი მთავარი გმირი ჰყავს, შესანიშნავი სამეული.

პირველი ჩიტოა - ადამიანი-მანქანა, ოდესღაც ჩრდილოეთის ფლოტში რომ მსახურობდა სუბმარინაზე და კვირაში ერთხელ "გულით დაწერილ წერილს" რომ უგზავნიდა საყვარელ ცისანას. ქუთაისში დაბრუნებულმა ჩიტომ თავის საუკეთესო მეგობართან, როლანდისთან ერთად ნახა ცისანა - "ზიმ-მასკვიჩით" გამოსრიალდნენ პედინსტიტუტიდან. ჩიტოს ფეხები მოეკვეთა, ჩაჯდა, რამდენიმე საათის შემდეგ კი ამოქოქა თავისი წარმოსახვითი მანქანა და ბალახვნისკენ ჩაუხვია.

იხილეთ ვრცლად

http://www.tavisupleba.org/