იოსიფ ბროდსკი – მწერალი ციხეში

ავტორი – burusi

ციხე – არსებითად, უკმარისობაა სივრცისა, ანაზღაურებული დროის სიჭარბით; ტუსაღისათვის საგრძნობია ერთიცა და მეორეც. სავსებით ბუნებრივია, რომ ეს ურთიერთმიმართება, სამყაროში ადამიანის მდგომარეობას რომ ასახავს, პატიმრობას აქცევს ქრისტიანული მეტაფიზიკის ყოვლისმომცველ მეტაფორად, და, ამასთან, პრაქტიკულად, ლიტერატურის ბებიაქალადაც. ლიტერატურას რაც შეეხება, ეს გარკვეულად გასაგებია, რამდენადაც ლიტერატურა, უპირველესად, მეტაფიზიკურ ჭეშმარიტებათა ნებისმიერ კილოკავზე თარგმანებას წარმოადგენს.

XX საუკუნეში მწერალთა დატუსაღება პრაქტიკულად ყველგან ხდება. თქვენ გაგიჭირდებათ დაასახელოთ ენა, რომ არაფერი ვთქვათ ქვეყანაზე (შესაძლოა, მხოლოდ ნორვეგია?), რომლის მწერლებსაც სრულიად არ შეხებია ეს ტენდენცია. ზოგიერთ ენასა და ქვეყანაში ამ მხრივ უარესობა იყო; ზოგიერთში – უკეთესობა. რუსეთმა, როგორც ჩანს, ყველას გადააჭარბა. მაგრამ, მეორე მხრივ, საბჭოთა კავშირი საკმაოდ დასახლებული იმპერია გახლდათ. მისი აღსრულების შემდეგ ამ პრობლემის სიმძიმის ცენტრმა ევროპიდან გადაინაცვლა აზიის, შორეული აღმოსავლეთისა და სამხრეთის სივრცეებისკენ, აფრიკასა და წყნარი ოკეანის სამხრეთ არქიპელაგებისკენ. არც ესაა განსაკუთრებით გასახარელი, რადგან ეს სივრცეებიც ასევე მეტად მჭიდროდაა დასახლებული. გეოგრაფიას თავისი განურჩევლობით, როგორც ჩანს, სურს გაუტოლდეს ისტორიას.