მუსიკალური რეცენზიები ერმონიასგან (აგვისტო)

ავტორი: Ermonia

Ozzy Osbourne – Scream © 2010

როგორც წესი, ფოლადი და ბევრი სხვა ლითონი დროთა განმავლობაში იჟანგება, ცვდება და იმსხვრევა. თუმცა, ლეგენდარული ოზი ოსბორნის, ბლექსაბატელი Iron Man-ის („რკინის კაცის“) მუსიკა, ეტყობა, უჟანგავი ფოლადივითაა, რომელსაც, მართალია, ჟანგი ვერაფერს აკლებს, მაგრამ წლების შემდეგ მთლად პრიალა ზედაპირიც აღარ აქვს. მიუხედავად ყველაფრისა, 61 წლის ოზის საფირმო, მჟღერი, გამჭოლი ხმა თითქოს ისევ ფორმაშია... „ყვირილი“ პირველი სტუდიური ალბომია, სადაც ზაკ უაილდის გიტარას ვეღარ მოუსმენთ. ეს უკანასკნელი 1988 წლიდან ოზის ყველა სტუდიური დისკის ჩაწერაში მონაწილეობდა. მის ნაცვლად რობ ზომბისთან ნამუშევარი 29 წლის ბერძენი გიტარისტი კოსტას კარამიტროუდისი ანუ გუს ჯი უკრავს. ოზის დისკი ტრადიციულად მძიმეა.

რამდენიმე წლის წინ მუსიკოსს ექიმებმა უამრავი დიაგნოზი დაუსვეს: ალცჰაიმერის სინდრომით დაწყებული, პარკინსონითა და სკლეროზით დამთავრებული. მიუხედავად ამისა, ოზი ნამდვილი კერკეტი კაკალი გამოდგა და მისი შემოქმედება დღესაც ბევრს აცვიფრებს. ახალი ფირფიტის მოსმენისას მე უკმაყოფილება ვიგრძენი. ისეთი შთაბეჭდილება რჩება, თითქოს ოზის ხმა შიგადაშიგ კომპიუტერული პროგრამებით იყოს გასწორებული. მიუხედავად იმისა, რომ დისკი გამოსვლისთანავე ამერიკის როკ და ჰარდ-როკ ჩარტების ლიდერი გახდა, რამდენიმე სიმღერის გარდა, ახალი დისკი ნამდვილად ვერ მოვიწონე და ერთი ჭკვიანი კაცის ნათქვამი გამახსენდა: „ცხოვრების პირველ ნახევარში ადამიანი თავის სახელზე მუშაობს, მეორე ნახევარში სახელი მუშაობს მასზე“. ოზის ახალ დისკზე სწორედ ეს შეიძლება ითქვას.

შეფასება: ****** (6/10)

მოუსმინე: Ozzy Osbourne - Diggin' Me Down

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Laurie Anderson – Homeland © 2010

63 წლის ლორი ანდერსონი იმ იშვიათ მუსიკოსთაგანია, რომელიც სცენაზე თეატრალიზებულ შოუს წარმოგვიდგენს ხოლმე. თანამედროვე მუსიკის ერთ-ერთი ლეგენდის, ლუ რიდის ცოლმა, კომპოზიტორმა, მომღერალმა, მევიოლინემ, ლექტორმა და, საერთოდ, თხემით ტერფამდე ერუდირებულმა ქალბატონმა საკუთარი შემოქმედება 70-იან წლებში დაიწყო. იგი თავის გამოფენებში აერთიანებდა საინტერესო ავეჯს, ცერემონიებსა და მუსიკალურ გარემოს. ამით ბოჰემურ წრეებში საკმაოდ პოპულარული გახდა. 1975 წლიდან მუსიკაში გადაბარგდა. ანდერსონის მხატვრული კრედო ახალი მითების შექმნაა, რომლებშიც ცხოვრებისეულ ამბავს ფანტასტიკურ საბურველში ახვევს. ლორიმ ერთხელ თქვა: „საკუთარ თავს ამბის მთხრობლად ვთვლი. სხვა დანარჩენი – პოლიტიკა, სახეები, მუსიკა, სინამდვილეში მხოლოდ ამბებისთვის სიღრმის მიცემის და მსმენელამდე მისი მიტანის საშუალებებია“.

მისი ფირფიტების ჩაწერაში მონაწილეობდნენ ისეთი დიდი მუსიკოსები, როგორებიც არიან: პიტერ გებრიელი, ბილ ლასუელი, ნილ როჯერსი, მისივე მეუღლე – ლუ რიდი, რომელიც, ამავე დროს, ლორის ბოლო დისკის Homeland-ის („სამშობლო“) თანაპროდიუსერიც გახლავთ. ვიოლინოს გარდა, ანდერსონი შესანიშნავად ფლობს ყველანაირ სინთეზატორს, რაც მის მონათხრობ ამბებს ფანტასტიკურ ელფერს სძენს. ახალი დისკის მე-8 და მე-11 ამბებში საქსოფონისტად, არც მეტი, არც ნაკლები, საკულტო მუსიკოსი ჯონ ზორნია მოწვეული, ხოლო ფირფიტის მე-5 ამბავში (Only An Expert) 33 წლის ლონდონელი ელექტრონისტი კიერან ჰებდენი, იგივე Four Tet, კლავიშებზე უკრავს. ალბომის მე-4 და მე-7 ამბებში ანდერსონთან ერთად ენტონი ჰეგარტი (პროექტიდან Antony And The Johnsons) მღერის. ძალიან კარგი დისკია, არტ-როკისა და ექსპერიმენტული მუსიკის მსმენელებს მოეწონებათ.

შეფასება: ******** (8/10)

მოუსმინე: Laurie Anderson - The Beginning Of Memory

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

იხილე დანარჩენი რეცენზიები >>> anarekly.blogspot.com>>>