როგორც ნელი და ხანგძლივი სექსი
Posted 2:03 PM by Nina in თემები ლიტერატურა, ნეტგაზეთი, ომი, რეცენზია, სექსი
ავტორი: ნინო ძანძავა
ეპატაჟი - რამდენად მოსაწონი შეიძლება იყოს ავტორისთვის მის რომანზე ფიქრის ამ სიტყვით დაწყება? შეიძლება კომპლიმენტადაც აღიქვას. „სიმფსონების“ დროს უთუოდ ასე იქნებოდა. კარგი იყო „სიმფსონები“ - ლაღი, თავხედური, დანის პირივით მკვეთრი და ტამპონივით გაჟღენთილი. „მინერალური ჯაზი“ ლიმონათივით წავიდა - ყელში ჩაღვრილი ყველა ყლუპი ლიტერატურულ ალუზიებს გაზებივით უკან ამოისროდა. კინოობანას თამაშს გავდა, ოღონდ ლიტერატურაში. adibas-ში თავიდან გეჩვენება, რომ ავტორი ისევ კინოობანას გეთამაშება. მაგრამ ამ წიგნში, საერთოდ, ბევრი რამ შეიძლება მოგეჩვენოთ ან მოგეჩვენოთ, რომ მოჩვენებითია. ზაზა ბურჭულაძე არც მალავს, რომ სიმულაციებით გაერთო და რომანის დასაწყისში მკითხველს საგანგებოდ უხსნის: adibas ყალბი ადიდასი, სუროგატი, იმიტაცია და ფალსიფიკაციაა.
წელს, ერეკლე დეისაძის ამბების შემდეგ, კარგი მწერლისთვის ეპატაჟურობაზე ოცნებაც ზედმეტია, რაც უნდა დიდი ლიტერატურა შექმნას. ერთი შეხედვით, ზაზა ბურჭულაძე საკმაოდ პირდაპირია, მოურიდებელიც კი. თუმცა, წლების მანძილზე მისი დანის წვერი დარბილდა - რომც მოგედოს, არ დაგსერავს. სირბილემ მეტი ხიბლი შემატა მის ლიტერატურას. მაგრამ ესეც იმიტაციაა - მწერალი უფრო დახელოვნდა ცინიკურობასა და ირონიულობაში…
იხილეთ გაგრძელება>>> netgazeti.ge
