ეგეთ პონტში...

ავტორი ნიკო ნერგაძე

ამას წინათ მუშაობა დავიწყე ფილოსოფიურ ტრაქტატზე, რომლის სახელწოდებაცაა: „კახა ბენდუქიძე - დიდი მოაზროვნე თუ უდიდესი მოაზროვნე?“ მასალების მოძიებისას გადავაწყდი ბენდუქიძის ბლოგს და მისი ერთი პოსტითშთაგონებულმა, გადავწყვიტე სია ჩამომეწერა, თუ რა მომწონს და რა არ მომწონს ცხოვრებაში.
მე მომწონს:
• მხატვრული ფილმი „დიდი ლებოვსკი“.
• გაზაფხულის საღამოს საამური სიო.
• პიცა.
• ინტერნეტი მობილურში. სვამ მეგობრებთან ერთად და ამ დროს ვიღაცა იკითხავს, აბა, თუ გახსოვთ „ბემბი“ ვინ დაწერაო. როგორ გაიხსენებ ვიკიპედიის გარეშე?
• სიმართლე.
• „ლოსტის“ პირველი, მეორე და მესამე სეზონები. მეოთხე სეზონის მეორე და მეექვსეს პირველი ნახევარი.
• ფული როცა მაქვს.
• სუპ-ხარჩო.
მე არ მომწონს:
• „ლოსტის“ მეოთხე სეზონის პირველი ნახევარი და, განსაკუთრებით, ფინალი.
• გამოთქმა „არა უშავს, მაგრამ უკეთესი შეიძლებოდა“. არავის არაფერს ეუბნება და პირში ცუდ გემოს გიტოვებს. ქართული კრიტიკის დიდი ნაწილი სწორედ ეს ფრაზაა სხვადასხვა ვარიაციებით.
• კინოში რომ მინდა წასვლა და სულ ქართული ფილმები რომ გადის. თუ არჩევანი გაქვს „მაიტა ნასოსს“, „ოცნების ქალაქსა“ და „სპამს“ შორის, ესე იგი, არჩევანი არც გქონია…

იხილეთ გაგრძელება>>>>www.tavisupleba.org